keessmetsers.reismee.nl

White Pockets, Lake Powell en Antilope Canyon.

White Pockets, Lake Powell en Antilope Canyon

Voor ik mijn verhaal over gisteren (19/9) en vandaag (20/9) ga vertellen wil ik eerst Mieke de Haas bedanken voor de geweldige organisatie van onze Amerika reis. We zijn nu bijna drie weken onderweg en onze vakantie in het Wilde Westen van Amerika loopt op zijn einde. Ik kan niet anders zeggen dat Mieke de reis perfect heeft geregeld. En dat is zeker een compliment waard gezien de grote zorgen die zij de afgelopen maanden heeft gehad over haar eigen gezondheid en de gezondheid van Ben. Het is wel duidelijk geworden dat Mieke een groot organisatorisch talent heeft. Alle reserveringen van de campings waren perfect in orde. De route door Amerika klopte perfect. Alle splitsingen van wegen werden accuraat doorgegeven aan de rest van de “kolonne” campers. Echt geweldig gedaan Mieke. Het doet mij en de andere medereizigers deugd dat jullie gezondheid het weer toelaat om deze toch vermoeiende reis te maken.

Ik wil ook een compliment maken aan al onze medereizigers. Allemaal hebben ze laten zien te beschikken over een goed aanpassingsvermogen en flexibiliteit. Het valt immers niet mee om in een groep bijna vier weken lang lief en leed met elkaar te delen. Ik moet zeggen dat het prima is verlopen en daar kunnen we allemaal blij mee zijn. Bedankt allemaal.

En nu mijn verhaal van de laatste twee dagen.

Gisteren zijn we vanuit Paria Outpost met Brett en Dallas als gidsen in twee jeeps bijna een hele dag dwars door de “bush” naar het natuurpark “White Pockets” gereden. In deze omgeving mogen elke dag slechts een gelimiteerd aantal personen komen, maar wij hadden toestemming gekregen. Het was er echt ongelooflijk mooi en we zijn allemaal blij dat we dit hebben meegemaakt ondanks de hoge prijs die wij moesten betalen om deze excursie mee te mogen maken ( 150 dollar per persoon).

Toen we weer terug waren bij Paria Outpost zijn we meteen vertrokken naar Lake Powell waar we nu logeren op de Wahweep camping die pal aan het meer ligt. Onze campers hebben daarom allemaal een prachtig uitzicht over het meer en de omringende bergen. De avond van gisteren was heel gezellig onder de luifel van onze camper. Met z’n zessen genoten we van het heerlijke diner dat Angela had klaargemaakt. Zelf had ik op een van de afgelopen dagen een grote duitse chocoladetaart gekocht en die smaakt ook erg goed. Het was echt genieten in het licht van de volle maan die Lake Powell in een heel mooi sfeervol plaatje veranderde.

Vandaag (20/9) had ik besloten een “dag vrij te nemen”. De klok was een uur terug gezet (Arizonatijd) en daarom was het al vroeg licht. Om half zeven begon ik aan een anderhalf uur lange toch langs Lake Powell waarvan de oppervlakte van het water zo glad als een biljartlaken was. De opkomende zon gaf het water een rode gloed en de bergen kregen de zelfde kleur. Wat was het fijn om zo 15 kilometer lang langs het water te lopen ! Soms door het losse zand, dan weer langs de branding waar het zand wat harder was. Lekker mijn spieren op te proef stellen, een training voor de halve marathon van Eindhoven die Henk van Gerven en ik op 13-10 in Eindhoven gaan lopen voor de gehandicapte kinderen op Bali (er is al meer dan 1.000 euro binnen gekomen op rekening 1594.05.432 !) Ik had het T-shirt van “Stepping Stones Bali” aangetrokken dat Henk van Gerven voor mij heeft gemaakt, maar op een gegeven moment kreeg ik het warm en heb ik het maar weer uit getrokken. Een flauw briesje verkoelde mijn huid en ik genoot van het contact met de elementen om mij heen. Wat geweldig dat ik dit kan, ik ben daar heel dankbaar voor. Op een moment als dit krijg je een verbinding met de natuur om je heen en dat vind ik geweldig. Het is ook de reden waarom ik vandaag hier bij het meer ben gebleven terwijl Angela en de anderen naar Antilope Canyon zijn gegaan. Ik zal zeker heel mooie dingen missen omdat ik niet mee ben gegaan, maar ik “ben” hier nu en dat is voor mij ook belangrijk.

Na bijna een uur en vijfenveertig minuten hardlopen (ruim 15 kilometer) kwam ik weer terug op de camping waar heerlijke Griekse yoghurt met muesli op mij wachtte, en Angela natuurlijk. Toen zij naar Antilope Canyon vertrokken was met Henk, Petra , ben en Mieke, ging ik weer naar het strand om daar te gaan zwemmen in het frisse water. Dat voelde fantastisch aan en mijn toch wel een beetje vermoeide spieren ontspanden zich helemaal. Langzaam zwom ik langs het strand door het heldere water en liet mijn lijf verwennen door de frisheid en de tintelingen die zuiver water met zich meebrengt. Een geluksgevoel kwam over mij, waarom, dat is moeilijk uit te leggen.

Na een paar uurtjes ging ik weer terug naar de camping om “de was te gaan doen”. Als je reist zoals wij kun je niet zo vaak je kleren wassen en krijg je op een gegeven moment een “vies gevoel”. Daarom heb ik alle vuile was van Angela en mij verzameld en heb in de “laundry” een volle wasmachine gedraaid en daarna gedroogd in de droger. De was kwam er niet echt droog uit en daarom heb ik hem op de tafel bij onze camper nog wat laten drogen in de zon. Op dat moment kwamen Angela, Petra, Henk, Ben en Mieke terug van Antilope Canyon. Angela was dolenthousiast over wat ze had gezien en ze liet mij haar foto’s zien. Die zijn heel mooi. Helaas lukt het mij nog steeds niet om ze op mijn website www.keessmetsers.reismee.nl te zetten. Maar een paar staan wel op mijn facebookpagina. Straks als ik thuis ben ga ik ze ook op mijn website zetten.

Ik ga dit verhaal afsluiten met heel veel lieve groeten aan jullie allemaal. Voor mijn zus Ria stuur ik beterschapswensen en ik hoop dat zij niet teveel last heeft van haar gebroken pols. Een speciale groet voor mijn moeder die mij dit mooie leven geschonken heeft en waaraan ik zoveel te danken heb.

Kees Smetsers

Reacties

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!